امید

در گذر از سالها

دختری سیاه گیسو

ناگه

عشق در دستانش ریخت

چون جامی از حسرت

شکست در حوض شکل ماه

گیسوی سیاهش که در آب بود

وعشق

و عشق

رفت با رودی پر خروش

او ماند و حوضی بدون ماه

در سایه ی ابرهایی ستبر

و رویایی در حوض_ بدون آب

صبح نوری از میان ابر

زد بررویایی بی رمق :

شاخه نیلوفری که پیچیده بود

به پای بوته نسترن

                                                                   نیلوفر

                                                             اردیبهشت  1390

                                         

صدا

مرا امشب صدایی می خواند

صدایی که از من است و از من نیست

                                 

                                   صدایی از سیاهی شب 

صدای هو هوی باد از میان درختان هزاران ساله

درختان قبرستانی در اعماق زمین

                                           و سنگ قبرهایی شکسته

                                           با تصاویری از دخترکان بالدار

                        به مثابه ی فرشتگانی پاک

                                           که روزی بر پیکر بی جان آدمیان

                               مرثیه می خواندند

                              صدایی مرا می خواند

صدای خنده ی دخترکی با بالهای سپید و گیسوان درخشان

صدای کودکانی که روزی در میان درختان

                                               پرواز می کردند

 

امشب بر ثانیه ها قدم می گذارم

امشب عقربه ها میزبان من هستند

تا مرا در صدای تیک تیک سالهای دور محو کنند

               و راهنمای من باشند

                              در سفر به اعماق زمان

صدایی می شنوم

                                                               
                                                                   نیلوفر

                                                               7 ژوئن 2011                      

                                                                                     

عروس زمستان

و تو ای عروس زمستان

           گاه جلوس کردنت                      

          چه سخاوتمندانه مهر خود را تقسیم می کنی

و دامن سپیدت را با عشق بر ما می گسترانی         

سال سال چشم بر آسمان ، راهت را آب و جارو میکنم 

آخر چشمان به انتظار تو ، نهایت زیبایی است                         

رویای من، ای  همه صفا

این روح پاک توست که ، آرامش جاوید به ما هدیه میدهد                                                       

       وما هزار رنگان در هم تنیدهء از هم جدا

  همه و همه با حضور تو تنها،

یکی می شویم،  آرام می شویم  و سپید

                                                                                                               

                                                            نیلوفر

                                             1389/09/28